سبک زندگی عشایر نیاز آنها به خرید بسیاری از اقلام لازم در زندگی شهری و یکجا نشینی را برطرف کرده است و بخش قابل توجهی از مواد مصرفیشان هم از تولید به مصرف صورت می‌گیرد. با این حال دامداری و فروش صنایع دستی، محل درآمد آنها بوده است. گاهی خریداران به آنها مراجعه می‌کنند و گاهی آنها محصولات خود را برای عرضه به شهرها می‌برند. با این حال بنظر می‌رسد با دو چالش جدی‌تر مواجه‌اند:

نه‌تنها امروز مخاطبان صنایع دستی از نظر کمّی و از نظر قدرت خرید محدودتر از گذشته هستند، بلکه همان میزان از محصولات مورد تقاضا هم، در شهرهای بزرگتر وجود دارند درحالی که هم می‌توانند کیفیت مرغوب تری داشته باشند و هم برای خریداران دردسترس‌تر هستند.

چالش دیگر هم آن است که دوری از شهرها و مردم، باعث می‌شود سخت‌تر بتوانند ذائقه‌ی خریداران را درک کنند و متناسب با آن نوآوری داشته باشند.

در این میان عده‌ای از عشایر به طور مستقیم و یا به کمک واسطه‌ها تلاش میکنند تا محصولاتشان را به طیف گسترده‌تری از مردم عرضه کنند و حتی از بسترهای مجازی هم بهره ببرند. اما در رقابت با شهرنشینان گاهی به اندازه‌ی تمام ظرفیتشان موفق نبوده‌اند.

با این حال برخی از افراد خوشفکر ازین فرصت استفاده کرده و کسب وکارهایی ایجاد نموده‌اند که در آن‌ها ضمن معرفی فرهنگ و هنر عشایر، ارتباط نزدیک‌تری بین تولیدکنندگان و خریداران برقرار کرده‌اند. چه از نظر کم کردن تعداد واسطه‌ها و چه از نظر طراحی مناسب سایت و صفحات مجازی که راه ارتباطی این فرایند است. تولید محتوای با کیفیت برای فضای مجازی، و امکان خرید حضوری و آنلاین حوزه نفوذ عشایر را گسترش داده است. علاوه بر این با استفاده از نظر کارشناسان هنری، برای این هنرهای با قدمت، محصولات به روزتری طراحی می‌کنند که چه از نظر کاربردی بودن و چه از نظر زیبایی‌شناسانه، جای خود را در زندگی مردم پیدا کند. همچنین از این طریق، راه‌های درآمدی جدیدی برای عشایر تعریف کرده‌اند که در گذشته وجود نداشت. مثلا سازه‌های چادری آن‌ها را متناسب با خواسته مشتری طراحی میکنند و مدل سه بعدی آن را نمایش می‌دهند. بعد از تایید طرح، آن را در محل مورد نظر سفارش دهنده اجرا میکنند. یا از طریق پلتفرم های آنلاین رزرو اقامتگاه‌های بومگردی، عشایر را که خود دائم در سفرند، میزبان گردشگرانی می‌کنند که علاقه دارند حس و حال این سبک زندگی را در طبیعت زیبای ایران تجربه کنند.