تیم طراحی P3 یک پاویون چوبی را در دانش‌گاه نکنولوژی، واقع در یودزِ لهستان ساخته است. طراحی این پاویون مبتنی بر یک اوریگامی الگوریتمیک بوده که طی چند مرحله توسعه داده شده است. در طراحی فرم این سازه نیروهای طبیعی وارد بر آن در کنار خطوطی که طراحان به شکل اولیه افزوده‌اند، در نظر گرفته شده است. تقاطع این خطوط در یک شکل دو بعدی لبه‌های انحنای فرم را مشخص کرده و در مرحله‌ی بعد، با دادن ارتفاع به خطوط آن را به بعد سوم وارد می‌کند. پاویون به هیچ نقطه‌ای بند و محدود نشده و این قابلیت توسعه و تکثیر و حتی کاهش آن را با الگویی تکراری خواهد داد.

طراحی این پروژه در دو مرحله انجام شده است. مرحله‌ی اول مربوط به یافتن اسکریپتی بود که فرم مورد نظر را ایجاد کند و مرحله‌ی دوم هم مربوط به طراحی اتصالات و سوراخ‌ها. کل سازه از ۵۷۰ قطعه‌ی مثلی ساخته شده و تیم طراحی برای ساده‌تر شدن کار، از اتصالات چوبی برای آن‌ها استفاده کرده است. در این پروژه در مجموع ۲۰۰ متر مربع تخته چندلایی با قطر ۱۵ میلی‌متر مورد استفاده قرار گرفته است.

نکته‌ی مهم درمورد این پروژه و پروژه‌های مشابهی که از طراحی الگوریتمیک استفاده می‌کنند، غیر هم‌سان بودن قطعات سازه است که تنها با دست‌گاه‌های ساخت دیجیتال مانند برش لیزر و سی‌ان‌سی قابلیت ساخت دارند. ظرافت این قطعات به‌خصوص در نقاط اتصال آن‌قدر زیاد هست که اگر قطعه‌ای با اندکی اختلاف ساخته شود، سازه تکمیل نخواهد شد، به‌خصوص در سازه‌هایی با این مقدار پیچیده‌گی فرمی.

نکته‌ی جالب دیگر در این پروژه نحوه‌ی ایجاد فرم منحنی با قطعات چوبی است. در این پروژه به خلاف تکنیک هینج یا لولا که انحناء را در یک قطعه‌ی یک‌پارچه ایجاد می‌کند، ترجیح داده شده که قطعات با اتصالات کام و زبانه به هم متصل شوند و هر کدام از قطعات صلب و مسطح باقی بماند. به هر حال تفاوت در کیفیت طراحی و ساخت چنین سازه‌ای در طراحی همین جزئیات و استفاده از تکنیک‌های گوناگون ساخت است، چیزی که طراحان را از یک‌دیگر متمایز کرده و البته نقش مشاورهٔ کارگاه‌های ساخت دیجیتال را در این میان پررنگ‌تر می‌کند.

منبع: [+]