در این روش با استفاده از قدرت لیزر بر روی پودر پلاستیک‌های مخصوص نظیر نایلون، حجم سه‌بعدی موردنظر لایه‌لایه پرینت می‌شود. اصلی‌ترین تفاوت میان روش SLS و  SLA حک بر روی ماده‌ی پایه است، یعنی در روش SLA دست‌گاه بر روی مایع عملیات سخت‌سازی را انجام می‌دهد اما در روش SLS  این عملیات بر روی بستر پودری صورت می‌گیرد.

بر خلاف روش  FDM در این روش هیچ‌گونه نیازی به عناصر نگهدارنده یعنی ساپورت‌ها برای فرم‌های پیچیده وجود ندارد چرا که حجم ماده‌ی اصلی دست‌گاه که نوعی پودر است خود نگه‌دارنده‌ی خارجی برای ایجاد فرم از پایین‌ترین نقطه تا نقطه‌ی پایانی است‌. مانند تمامی روش‌های اجرای پرینت سه‌بعدی، در این روش نیز فایل اصلی که توسط کامپیوتر تولید می‌شود باید به فرمت‌های مورد نیاز دستگاه پرینتر سه‌بعدی درآید.

موادی که می‌توان در این روش به عنوان ماده‌ی پایه استفاده نمود انواع نایلون ( nylon), سرامیک، شیشه و فلزاتی مانند آلمینیوم، استیل و یا حتی نقره است. به علت تنوع موادی که در این روش می توان استفاده نمود، این تکنیک یکی از محبوب‌ترین تکنیک‌های پرینت سه‌بعدی است . اما باید توجه کرد که این  روش در میان صنعت‌گران رواج بیشتری نسبت به کاربران خانه‌گی و معمول دارد چرا که قدرت بسیار بالای لیزر نیازمند هزینه‌ی بسیار زیادی می‌باشد. اخیرا تلاش‌هایی جهت ایجاد چنین تکنیکی برای دست‌گاه‌های پرینتر خانه‌گی نیز شده است.