نقطه شروع این پروژه توجه به یکی از هنرهای عشایر یعنی فرشبافی میباشد. ایران کشوری است که دیرزمان با نام سرزمین فرش های افسانهای و زیبا شهرت جهانی داشته است. این در حالی است که قالیبافی در میان عشایر زیباترین هنر دستی محسوب میشود و آمیزهای از کار، تلاش و هنر عشایر را به تصویر میکشد. قالیبافی از آغاز، در میان ایلات و قبایل صحرانشین پدیدار شد. شکی نیست که فلات ایران مهد پیدایش قالیبافی بین ایلات و چادرنشینان بوده که با شرایط زیستی آنها هماهنگی داشته است. در این پروژه از طرح یکی از قالیهای عشایری به عنوان فرم اولیه طرح استفاده شده است. در قدم بعدی این فرم اولیه طی چندین مرحله با توجه به هدف و کاربری طرح دستخوش تغییراتی گشته تا به فرم نهایی برسد. متریال این پروژه چوب یا نی به عنوان سازه و سیاه چادر یا دوار به عنوان پوشش کار میباشد که دلیل استفاده از آن سهولت در دسترسی، ارزان بودن و مقاومت در برابر سرما و گرما میباشد و از طریق دستکهایی به سازه چوبی متصل میگردد. در این پروژه از یک سازه چوبی استفاده شده است که توسط اهرمهایی قابلیت این را دارد که فرم را باز و بسته کند و سهولت در حمل و نقل را فراهم آورد. به طوریکه قابلیت حمل و نقل در جادهها را نیز داشته باشد. هم چنین چرخ هایی متصل به سازه چوبی که امکان حمل و نقل هرچه آسان تر آن را امکان پذیر میکند. در این پروژه نقاطی مشخص گردیده است که می‌تواند شامل کاربری‌های مختلفی گردد، با توجه به زمان‌های مختلف و نیازهای متفاوت مخاطبین از جمله فضاهایی که عشایر با آن‌ها سر و کار دارند مثل فضایی برای قالی بافی، فضایی برای آموزش و سرگرمی و بازی و گردهمایی و ... این بخش‌ها کاملا منعطف بوده و سعی شده که پاسخگوی اکثر نیازهای این قشر از جامعه باشد. با جابجایی و چرخش سطوحی که در این نقاط قرار گرفته شده شکل و کاربری فضا می‌تواند کاملا تغییر یابد که متناسب با ویژگی ایستا نبودن زندگی عشایری است.